Ik had het laatst met een collega over de manier van diagnostiseren in onze praktijk. Er zijn meerdere manieren om een diagnose te stellen en elke therapeut heeft zo zijn of haar voorkeur. Zo heb je bijvoorbeeld de ‘Ba Gang’ (de 8 principes), ‘Wu Xing’ (volgens de 5 elementen) of de ‘Shan Han Lun’ (volgens de 6 stadia van ziektes). Geen van hen is beter dan de ander, uiteindelijk zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden en dus meerdere manieren om iemand van zijn klachten af te helpen.
Maar het deed me ook denken aan het feit dat niet alles altijd hetzelfde gezien wordt door iedereen. Elk persoon heeft zijn eigen kijk op dingen. En ook hier geldt: de ene manier is niet beter dan de andere manier. Het is alleen anders…
Wanneer we dit erkennen en ook herkennen, wordt het een stuk makkelijker om elkaar te accepteren en te respecteren. Het betekent niet dat we het altijd met elkaar eens moeten zijn. Maar wanneer we net iets meer moeite doen om elkaar te begrijpen en om de zaak eens vanuit het standpunt van de ander te bekijken, dan pas wordt het duidelijk of je het überhaupt wel of niet met elkaar eens bent. En dan weet je in ieder geval wát er achter de mening of kennis van de ander zit.  
In die gevallen dat we kwesties met elkaar bekijken en bespreken, kom je erachter dat er veel meer is dan waar jij aan dacht. In sommige gevallen kom je erachter dat jullie het in de kern eigenlijk over hetzelfde hebben. Maar die andere kant gecombineerd met jouw kant, maakt dat het 2-dimensionaal wordt of 3-dimensionaal, misschien zelfs 4-dimensionaal! En dat is toch veel mooier…
Stel dat we allemaal nog steeds geloofden dat de aarde plat was en dat we er vanaf zouden vallen wanneer we bij de rand zouden komen. We zijn toch iets wijzer dan dat? Waarom passen we dit dan ook niet toe in relatie tot elkaar, tot onze communicatie, begrip en respect.
Het zou de wereld een stuk minder ‘boos’ maken.

Fijne dag!